Orman alanlarına duyulan ihtiyaç, ormanlara bağlı yaşayan kişilerin çokluğu, tarım işletmeciliğinin ormandan daha fazla gelir getirmesi gibi sebeplerle, orman alanları tarım alanlarına dönüştürülmeye başlanmıştır. Dolayısıyla ihtiyaçların karşılanabilmesi için orman alanlarıyla ilgili çok çeşitli yasal düzenlemeler yapılmıştır.
Şayet bir yerin orman olarak muhafazında bilim ve fen bakımından hiçbir yarar görülmüyorsa, tam aksine bu yerlerin tarım alanlarına dönüştürülmesinde kesin yarar olduğu tespit ediliyorsa söz konusu yerler, kadastro çalışmalarıyla orman dışına çıkarılabilir. Bilim ve fen bakımından değerlendirmeler ise; toprağın yapısına, arazinin eğimine, toprağın geçirgenliğine, komşu arazilerin durumlarına, tarım arazisi olarak kullanılıp kullanılamayacağına, ekilip biçilme kapasitesi bulunup bulunmadığına … göre yapılmaktadır. Böylelikle orman niteliğini yitirmiş ve özellikle tarım arazisi ya da yerleşim merkezi haline gelmiş bölgeler, ülke ekonomisine katkıda bulunulabilmesi amacıyla, orman sınırı içinde tutulmaktan ziyade dışına çıkarılmış, bu şekilde daha kullanışlı bir yapı oluşturmak amaçlanmıştır.
Orman sınırı dışında çıkarma şartı, yerin orman vasfını doğal yollarla yitirmesi şeklindedir. Orman sınırı dışına çıkarma işlemiyle hedeflenen orman niteliğini kaybetmiş olan toprakları uygun bir biçimde kullanmak, tarım arazisi, otlak, mera anlamında sıkıtnı yaşayan orman köylülülerine verimli ortamlar hazırlamak ve ayrıca daha önce orman olmadığı halde orman sayılan yerleri orman dışına çıkarmaktır.
Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 14.02.2006, 2005/14311 E. 2006/1616 K.: “…6831 sayılı yasanın değişik ikinci maddesi gereği 31.12.1981 tarihinden önce nitelik yitiren yerlerin tümünün Devlet tarafından değerlendirilip kullanılması zorunludur. 2914 sayılı yasanın 3/1 maddesine göre, orman sınırı dışına çıkarılan yerler bu kanun hükümleri uygulanmak kaydıyla orman bakanlığı emrine geçer….”
Hukuk Desteği