TEFECİLİK SUÇU

Tefecilik, kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para vermek olarak tanımlanır. Yalnızca ödünç para vererek suçun işlendiğini söyleyemeyiz. Halk arasında “senet kırma” olarak da bilinen, vadesi gelmemiş senetleri değerinin altında satın almak suretiyle kazanç elde etmek de tefecilik suçunu oluşturur. Para dışındaki maddelerin ödünç verilmesi suç kapsamına girmese de, altın gibi maddi değeri belirgin şeylerin ödünç verilmesinin de tefecilik kapsamına girdiği ifade edilebilir.

Tefecilik suçuna Türk Ceza Kanunu’nun 241. maddesinde değinilmiştir: “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.”  

Kanunun lafzından da anlaşılacağı üzere tefecilik suçunu işleyen kişi başka bir deyişle tefecilik suçunun faili, tefeci diye de tabir edebileceğimiz, borç vererek kazanç sağlamayı amaçlayan kişidir. Tefeciden borç alan kişi suçlu değildir, tefecilik suçunu işlemiş olmaz. Borç alan kişi dar anlamda suçun “mağduru” olarak değerlendirilse de, geniş anlamda bakıldığında mağdur, ticari yaşamın ve ekonominin olağan kuralları çerçevesinde borç almaktan yararı bulunan kişiler olarak yorumlanır.

Tefecilik suçunun oluşması için;

• Kazanç elde etme amacı güdülmeli
• Borç belirli bir vadeye bağlanmalı
• Fahiş (piyasa kurallarına aykırı bir biçimde yüksek) bir faiz oranı belirlenmeli
• Yasal olarak kredi veren kurumlar (bankalar ve sair…) dışında bir gerçek kişi tarafından işlenmeli
• Sistematik biçimde borç verilmelidir.

Her ne kadar sistematik biçimde borç vermiş olmaktan bahsetsek de, tefecilik suçunun oluşması için bir kere dahi yukarıdaki hususlara uygun olarak borç verilmesi yeterlidir. Uygulamada genel olarak gerçek kişiler tarafından işlendiği kabul görse de, tüzel kişilik adı altında tefecilik suçu işleniyorsa, tüzel kişilik hakkında ihtiyati tedbir konulması da elbette yasal olarak mümkündür.

Tefecilik suçu re’sen soruşturulur ve kovuşturulur. Ödünç parayı alan kişi her ne kadar mağdur olarak görülse de mağdur sıfatıyla şikayetçi olamaz ancak şikayet hakkı mevcuttur. Bu nedenle eğer ödünç alan, şikayetini geri alırsa soruşturma bakımından bir engel teşkil etmez. Yetkili mahkeme ise suçun işlenildiği yer mahkemesidir. Tefecilik suçunun cezası ise iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası olarak belirlenmiştir.

                                                                                                  Hukuk Desteği