Meşru müdafaa (meşru savunma); uğranılan bir saldırı karşısında kişinin kendisini veya bir başkasını koruması anlamına gelir. (Bkz. İlgili Yazımız….) Saldırıyı durdurmak veya saldırının etkilerini azaltmak amacıyla orantılı güç ile gerçekleştirilen karşı saldırı da meşru müdafaaya dahildir. Türk Ceza Kanunu (“TCK”) meşru müdafaayı 25. maddede şu şekilde düzenlemiştir: (1) Gerek kendisine ve gerek başkasına ait bir hakka yönelmiş, gerçekleşen, gerçekleşmesi veya tekrarı muhakkak olan haksız bir saldırıyı o anda hâl ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defetmek zorunluluğu ile işlenen fiillerden dolayı faile ceza verilmez. (2) Gerek kendisine gerek başkasına ait bir hakka yönelik olup, bilerek neden olmadığı ve başka suretle korunmak olanağı bulunmayan ağır ve muhakkak bir tehlikeden kurtulmak veya başkasını kurtarmak zorunluluğu ile ve tehlikenin ağırlığı ile konu ve kullanılan vasıta arasında orantı bulunmak koşulu ile işlenen fiillerden dolayı faile ceza verilmez.
Maddeden de anlaşılacağı üzere meşru müdafaanın ilk koşulu, saldırının bulunmasıdır. Saldırı o an gerçekleşmiş ve yahut tekrar gerçekleşmesi durumunun o anda mevcut olması gerekir. Meşru savunma saldırı ile orantılı bir şekilde olmalıdır. Kesinlikle başka bir şekilde korunma durumu olmadığı için yapılmadır ve bu tehlikeden kurtulmak gibi mutlak bir zorunluluk durumunun oluşmuş olması gerekir. Aksi takdirde meşru savunmadan yararlanabilmek mümkün değildir. Aynı zamanda saldırının kendisine karşı gerçekleşmesi aranmaz. Başkasına karşı gerçekleşen saldırılar için de meşru savunma yapılabilir.
